Hoe het allemaal begon…

Mijn liefde voor koken en bakken begon in de keuken van mijn oma en de moestuin van mijn opa. Vanaf kleins af aan kwam ik vaak bij mijn opa en oma. In de weekenden ging ik meestal samen met mijn ouders op bezoek en elke vakantie kwam ik bij hen logeren. Mijn opa was altijd in de tuin te vinden. Mijn grootouders hadden een grote tuin met veel bloemen, een vijver, twee kassen en een moestuin. Ik vond het als kind al heerlijk om te helpen. Och, wat heb ik veel rode bessen, peultjes en slabonen geplukt! In een van de twee kassen kweekte opa tomaten en komkommers. Altijd als we daar bezig waren, kreeg ik hetzelfde grapje te horen. ‘Esther, weet jij wel wat de verleden tijd is van komkommer? Kwamkwammer!’ Ik deed steeds alsof ik het grapje nog niet kende en moest er altijd om lachen.

De keuken was het domein van mijn oma. Als ik mijn ogen dichtdoe en denk aan al die keren dat ik bij mijn grooutouders was, dan ruik ik nog de geuren die in de keuken van mijn oma hingen: gebraden draadjesvlees, oude kaas, het zoetzuur van ingemaakte komkommers of versgeperst sinaasappelsap (met ook het sap van één citroen!) in de ochtend. In mijn herinnering zie ik de griesmeel met zelfgemaakte bessensap op het aanrecht staan. Het was altijd lekker wat er uit haar keuken vandaan kwam! Ik mocht haar ook altijd helpen. Dit begon met het zouten van het magere rundvlees (oma had nog een schaal met zout en een schepje voor het strooien) en het jassen van de piepers zoals het schillen van de aardappels genoemd werd. Hoe ouder ik werd, hoe meer ik mocht doen. Ze vertelde me het een en ander, maar ik leerde vooral door te kijken en alles in me op te nemen. Zo vertelde ze me niet dat het rundvlees altijd op kamertemperatuur moest komen voordat je het ging bakken, maar zag ik dat ze het vlees altijd een uur van tevoren uit de koelkast haalde en op een bord op het aanrecht plaatste. Zo vertelde ze me ook niet dat je een bord neer moest zetten om alle pollepels en tangen op te leggen die je tijdens het koken gebruikte, maar zag ik dat ze dat altijd deed. En zo vertelde ze me ook niet welke specerijen ze altijd in een stoofpot deed, maar doorzocht ik altijd haar keukenkastje met specerijen en kruiden. Ik rook dan aan alles om de geuren en de smaken te matchen met de geuren die uit de pannen kwamen.

Mijn oma bakte niet vaak. Het gebak tijdens verjaardagen kwam meestal van de bakker en ook bijvoorbeeld koekjes bakken deden we eigenlijk nauwelijks. Doordat ik echter veel tijd in de keuken van mijn oma en in de moestuin en kassen van mijn opa doorbracht, werd zo wel mijn liefde voor ingrediënten aangewakkerd. Naast het koken ging ik op een gegeven moment ook bakken, thuis of tijdens mijn studententijd op kamers. Ik bakte meestal voor anderen. Brownies was favoriet bij velen én bij mij: voor een goede brownie (en een dampende kop thee!) kun je me echt wakker maken. Al snel werd het repertoire uitgebreid: monchoutaarten, kwarktaarten met vriendinnen, kaneelblondies, appeltaarten of van alles met vers fruit. Ik bakte voor mijn collega’s, voor de verenigingen waar ik bij zat, voor de traktaties van mijn kinderen en natuurlijk voor mijn familie. Overal waar ik kwam vielen mijn baksels in de smaak. En tja, ineens dacht ik: goh, laat ik voor de grap eens iets proberen te verkopen. Ik kan je niet goed vertellen hoe dat werkt in mijn hoofd, haha! Ik ben eigenlijk altijd van de spontane acties en het direct doen in plaats van nadenken. En zo stond ik, samen met vriendin Annelies in 2016 op een markt in Neede. Een spontaan idee wat erg goed aansloeg. Binnen een mum van tijd waren we vrijwel uitverkocht! Toch pakte ik toen niet door en bleef het bij bakken voor vrienden, familie en collega’s. In 2020 kwam daar echter verandering in. Corona brak uit en een horeca-onderneemster uit Neede (Estrella van Liere) ging maaltijden maken voor mensen. Ik besloot al snel haar te helpen als vrijwilligster en samen met een aantal andere hobbykoks kookte ik elke week maaltijden. Dit werd een doorslaand succes! Van dagelijkse maaltijden gingen we naar tapas, Moederdagbrunches en een brunch voor Koningsdag. Ik bakte daar dan vaak iets voor (brownies voor Moederdag bijvoorbeeld en soesjes met oranje glazuur voor Koningsdag) of maakte een lekker toetje voor bij de maaltijden. Mijn liefde voor het bakken en andere mensen hiermee verzorgen werd weer aangewakkerd. Toen werd Estrella gevraagd een high tea te verzorgen en bood ik spontaan mijn hulp aan. Dat vond ik zo tof om te doen, dat ik me geen seconde bedacht en me in heb laten schrijven bij de Kamer van Koophandel. Weer zo’n niet-denken-maar-direct-doen-moment. Esther’s Bakery, onofficieel al bestaand sinds 2016, werd nu echt! Gaaf! Help! En nu? Wauw! Ideeën! Wat tof! Obstakels! Stoer! Een paar van de woorden die door mijn hoofd spookten toen ik mijn KvK-nummer zwart op wit zag staan :-). Ik dacht echter ook steeds: ‘Es, gewoon stap voor stap en je ziet wel waar alles je brengt.’ En precies dat heb ik gedaan. Stap voor stap.

Estrella en ik werden blij van elkaar en zij gaf mij de kans om via haar bedrijf mijn bakkunsten aan te bieden. Daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor! Zo verzorgde ik een groot deel van de high tea’s die zij in haar bedrijf aanbood en stonden er ook taarten van mij op haar menukaart. Steeds meer mensen wisten mij ook daarnaast te vinden en het aantal bestellingen groeide. Een vriendin vroeg me of ik ook taarten voor verjaardagen maakte. ‘Nou, nog niet en ik heb het nog nooit gedaan’, was mijn antwoord. Ik zei natuurlijk direct daar achteraan; ‘…maar ik denk dat ik het wel kan!’ En zo begon ook het maken van de verjaardagstaarten.

Inmiddels zijn we bijna 4 jaar verder en heb ik al ontzettend veel lekkere dingen mogen bakken, op markten mogen staan, verjaardagstaarten mogen bedenken en maken en high tea’s mogen verzorgen. En elke keer als ik in de keuken sta, denk ik aan mijn opa en mijn oma. Ik krijg dan, net als nu ik dit schrijf, een glimlach op mijn gezicht en een warm gevoel in mijn buik. Ik weet zeker dat ze trots op me zouden zijn, net zoals ik trots op hen ben en op dat wat ze aan mij hebben doorgegeven over tuinieren, koken en liefde voor ingrediënten. Ik hoop nog lang te mogen bakken en in mijn baksels die glimlach en dat warme gevoel te mogen doorgeven!